Το θέατρο αποτελεί μια από τις αγαπημένες αλλά και βαθύτερες μορφές ψυχαγωγίας.
Κάθε θεατρική παράσταση είναι ένα ταξίδι στο βίωμα, μια εμπειρία που το κοινό μοιράζεται με τους θεατές. Το αίσθημα του μοιράσματος και της συμμετοχής, είναι κατά πολύ, οι βασικότερες ανθρώπινες ανάγκες στις οποίες απευθύνεται το θέατρο.
Από την επιλογή του χώρου, μέχρι τους ηθοποιούς και το θέμα του έργου, η θεατρική παράσταση είναι ένα ταίριασμα σκέψεων και προσδοκιών από το άτομο, κάθε φορά μοναδικό.
Συνήθως η επιλογή του είδους αλλά και η θεματολογία μιας παράστασης, πηγάζει από τις βαθύτερες ανάγκες του ατόμου, από τα βιώματα του αλλά και το ενδιαφέρον του γύρω από ένα ζήτημα. Μέσω της ταύτισης που νιώθει το άτομο με κάποιον ήρωα του έργου ή με μια κατάσταση που αναπαρίσταται, συμβολικά αισθάνεται ότι είναι μέρος αυτής. Αισθάνεται αγωνία, αισθάνεται ή αναβιώνει συναισθήματα και τέλος, νιώθει κάθαρση, μια αίσθηση πολύτιμη και τη μεγαλύτερη συμβολή του θεάτρου στο άτομο, από τη στιγμή της πρώτης δραματοποίησης αιώνες πριν μέχρι και σήμερα.
Η αμεσότητα είναι ένα άλλο στοιχείο που επιδρά στην ψυχολογία του ατόμου και το βοηθά να βιώσει πιο έντονα ότι διαδραματίζεται.Ο ηθοποιός είναι μια ανάσα μακριά, οι κινήσεις του, η φωνή του αλλά πάνα απ’όλα η ενέργεια που αναδίδει, φτάνει βαθιά στην ψυχή του θεατή.Ο θεατής γίνεται κοινωνός της ψυχικής κατάστασης του ηθοποιού.Τα μηνύματα δεν περνούν μόνο μέσω των λόγων αλλά είναι και ανείπωτα, φτάνουν υποδόρια μέσα στον θεατή, κουβαλώντας και τη μεγαλύτερη αλήθεια που έχει να προσφέρει η παράσταση. Έτσι η θέαση είναι μοναδική και μοναχική , καθώς η κάθε παράσταση είναι διαφορετική σύμφωνα με το άτομο που την παρακολουθεί και τα μηνύματα που διαλέγει ή χρειάζεται να λάβει…
Ψυχολόγος: Νέλλη Θεοδοσίου.
